تعیین عوامل مرتبط با انگیزه اقدام به خودکشی در ایران: مطالعه مرور منظم و متاآنالیز

مقدمه: از آنجایی که خودکشی در حال تبدیل شدن به یکی از مشکلات بهداشت عمومی در کشور است و با توجه به این که نظام مراقبت و گزارش دهی دقیقی در رابطه با آن وجود ندارد، لذا جمع بندی نتایج مطالعات انجام شده در سال های گذشته برای شناخت بهتر مهم ترین علل اقدام به خودکشی در کشور حائز اهمیت است. هدف مطالعه حاضر، تعیین مهم ترین عوامل خطر اجتماعی اقدام به خودکشی در ایران با استفاده از روش متاآنالیز توصیفی می باشد.   روش کار: کلیه پایگاه های اطلاع رسانی داخلی، با کلید واژه خودکشی، و پایگاه های pubmed و science direct با استراتژی جستجوی suicide and iran جستجو شد. جستجو محدود به بیست سال اخیر و به روز شده تا فروردین ١٣٩١ بود. از میان 2526 مقاله از جستجوی اولیه، 20 مطالعه از 16 استان کشور وارد متاآنالیز شدند. با توجه به نوع داده ها، مدل تصادفی مانتل- هنزل برای تحلیل انتخاب شد. برای بررسی علت ناهمگنی، تحلیل زیرگروه و متارگرسیون به کار رفت.   یافته ها: با توجه به 20 مطالعه وارد شده به تحلیل، فراوانی مشکلات خانوادگی به عنوان یکی از مهم ترین علل خودکشی 30% (فاصله اطمینان 95%: 37 تا 23 درصد)، مشکلات زناشویی 26% (فاصله اطمینان 95%: 33 تا 20 درصد)، شکست تحصیلی 5% (فاصله اطمینان 95%: 3 تا 8 درصد) و مشکلات اقتصادی 12% (فاصله اطمینان 95%: 15 تا 8 درصد) برآورد شد. همچنین هیچ کدام از متغیرهای مظنون به ایجاد ناهمگنی معنادار نشدند.   نتیجه گیری: شایع ترین علت اجتماعی خودکشی در طی دو دهه اخیر در افراد اقدام کننده، درگیری های خانوادگی است. از این رو با انجام مداخله و تهیه برنامه های آموزشی مناسب با فرهنگ هر منطقه ممکن است بتوان میزان بروز خودکشی در جامعه را کاهش داد.